Frankl stelt dat de mens in de meest moeilijke tijden keuzen kan maken naar op het niveau van de objectieve werkelijkheid. Het leven bevraagt de mens en houdt hem verantwoordelijk. De alledaagse keuzen hebben een pragmatische uitwerking in het leven De waarde van hetgeen men creëert, en waartoe men slaagt vormt een belangrijke bron van psychische en/of geestelijke voldoening.Esthetische ervaringswaarden als de schoonheid in de schepping zijn als Hogere reflecties te midden van eigen recreëren.
De keuzen die men in het leven maakt staan vaak in relatie tot de ultieme betekenis en kunnen betekenis als geloof, hoop en liefde uitdragen. De mens heeft de vrijheid om ten opzichte van de uitdagingen van het leven een mentale/geestelijke instelling te kiezen.
In het licht van de ultieme betekenis *Zelfverwerkelijking met de wereld om hem heen* wordt de cliënt dus een scala van hulpbronnen geboden die hij potentieel kan benutten om zijn leven betekenis te geven. De hulpverlener heeft de taak te anticiperen op de zoektocht en de ontdekkingstocht van de cliënt naar betekenis en verantwoordelijkheid.
In betrokkenheid met de cliënt kan de hulpverlener participeren in de pragmatische uitwerking van betekenis willen geven en verantwoordelijk willen zijn door met de cliënt competentie- en behandeldoelen te realiseren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten