Frankl vertelt ons over 3 belangrijke fenomenen:Het bestaan van een objectieve betekenis die de subjectieve context overstijgt waarin men zich op dat moment bevindt.
“Ieder mens wordt door het leven ondervraagd en hij kan zich slechts verantwoorden tegenover het leven, door zijn eigen leven te verantwoorden. Hij kan slechts gehoor geven aan het leven door verantwoordelijkheid te dragen voor zijn eigen leven. Daarom beschouwt de logotherapie (de eigen) verantwoordelijkheid als de kern, de essentie van het menselijke
bestaan”.( Frankl, 1946).
Er is een uiteindelijke betekenis (suprabetekenis) die de intellectuele vermogens van de mens overschrijdt. “Logos of 'betekenis', is meer dan oprijzen uit het bestaan, het is veeleer een confrontatie met het bestaan. Als de betekenis, die door de mens moet worden gerealiseerd, werkelijk
niet meer zou zijn dan een vorm van zelfexpressie of een projectie van zijn wensgedachten, zou zij ogenblikkelijk haar veeleisende, uitdagend karakter verliezen, zij zou de mens niet langer kunnen boeien of binden” (Frankl 1946).
De mogelijkheid van het bestaan van een juiste betekenis, taak, oefening of
verantwoordelijkheid op een bepaald moment.
Citaat “Wij, gewezen kampbewoners, zijn de gevangenen niet vergeten die door de barakken liepen om anderen op te beuren en te troosten. Hun aantal was wellicht klein, maar ze hebben bewezen dat de allerlaatste menselijke vrijheid de mens niet kan worden ontnomen, de keuze om onder alle omstandigheden zijn eigen houding te bepalen, zijn eigen weg te kiezen”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten